गत बिहिबार कान्तिपुरमा "सुमनसंग"
कार्यक्रम हेरेपछि
स्तब्ध भएको छु/ पक्कै
पनि कार्यक्रममा आमन्त्रित
कन्चन शर्माको बारेमा
थाहा पाएर स्तब्ध
नहुने को होला
र ? एक पटक
उनका पति
र छोराहरुलाई नधिक्कार्ने
यो समाजमा को
होला र ? तर
नेपाली पत्रकारिताले एक पटक
फेरी सबैलाई सोच्न
बाध्य बनाएको छ
/ के हामीले हाम्रा
मेडियाहरुले हामीलाई पस्केका सबै
समाचारहरु सत्य र
तथ्य हुन् जसलाई
हामीले आखा चिम्लिएर
बिस्वाश गर्नु उचित हो
? अथवा मेडियाहरुले पस्केका समाचारहरुलाई
हामीले आफै
विश्लेषण गरेर फिल्टर
गरेर पत्याउनु पर्ने
हो ? राष्ट्रिय स्तरमा
कहलिएका मेडियाहरु समेत कतिपय
ठाउँमा चिप्लेको देख्दा तमाम
मान्छेहरुको ज्ञानको श्रोत मानिएका
यी मेडियाको तथ्यपरता
, निस्पक्षता र बिस्वनियता
मै गहिरो चोट
पुगेको अनुभूत भएको हुन्छ /
गत साल राष्ट्रिय
दैनिक नागरिकले दिल
शोभाको आमाघरको
बारेमा बेश्याबृतिको संगिन आरोप लगाउदै
पहिलो पृष्ठमै समाचार
छाप्यो / उक्त समाचारमा
दिल शोभालाइ लामो
खोजमुलक पत्रकारिताको हवाला दिदै उनले
अहिले सम्म गरेका
कामलाई माटोमा मिलाई दिएको
थियो / नागरिकमै छापिएको हुँदा सबै पाठकले बिश्वाश गरेर
त्यो समाचार पढेर
आफ्नो धारणा गराएका थिए / आफुले
श्रद्धा गरेकी देवी ठानिएकी
दिल शोभाप्रति सबै
पाठकले थुकको खोलो बगाएका
थिए / पुरै समाजले
उनलाई घृणाको नजरले
हेरेको थियो / तर त्यो
समाचार सत्य थिएन
, भ्रम पूर्ण थियो / के
त्यसको जिम्मेवारी स्वरुप पत्रिकाले
अर्को सस्करणमा "क्षमायाचना
प्रार्थी " का दुइ
शब्द लेखेर उम्कन
मिल्छ ? के दिल
शोभाको बर्षौको मिहेनतबाट बनेको
सामाजिक प्रतिस्ठा राष्ट्रिय पत्रिकाको
एकै सस्करणले क्षत
विक्षत गराउदा त्यसलाई कारवाही
गर्ने कुनै निकाय
छैन ? गाउँका कुना कुना
सम्म सर्व साधारणले
यिनै पत्र पत्रिका
पढेर आफ्नो धारणा
बनाऊछन् , तर्क बितर्क
गर्छन तर ति
बिचराहरुलाई के थाहा
हाम्रा राष्ट्रिय भनिने मेडिया
को हालत यस्तो
छ भनेर !
"सुमनसंग"
भन्ने कार्यक्रमकै कुरा
गरौ / उक्त कार्यक्रमको
नामै काफी
छ / कान्तिपुर
टेलिभिजन , अनि सुमन
खरेल / त्यो भन्दा
अरु के चाहियो
श्रोता र पाठकका
लागि / तर के
त्यो कार्यक्रमा कन्चन
शर्माको एक
पक्षीय भएन
र ? के सुमन
खरेलले हामी श्रोतालाई
उनका पति र
छोराहरुको प्रतिक्रिया पनि
लिएर प्रसारण गर्नु
पर्ने थिएन ? यदि उनले
उक्त इन्टरभ्यू पहिला
पतिलाइ देखाएर, त्यसको प्रतिक्रिया
लिएर मात्र
प्रसारण गरेको भए आम
मान्छेले कमसेकम सहि
धारणा गराउन सक्थे
ति पति पत्नीका
बारेमा / हो कन्चन
शर्मा लाई अन्याय
भएको होला तर
समाचारको अर्को साइड के
हो भनेर जान्ने
अधिकार आम पाठक
र श्रोतालाई हुदैन
र ? सुमन खरेल जस्तो प्रतिष्ठित
पत्रकारले संचालन गरेको कार्यक्रममा
त आम
श्रोतालाइ आधा समाचार
पस्केर धारणा बनाउन लगाइन्छ
भने अरु को
हालत के होला
?
सबै भन्दा दुखको कुरा
त अहिले हामीले
बनाउने विचार र धारणा, हाम्रा
ज्ञानका श्रोत जे भने
पनि यिनै मेडिया
भएका छन् / यी
मेडिया जे भन्छन
हाम्रा लागि परम
सत्य त्यहि हो
/ यिनीहरुले लेखेका , प्रसारण गरेका
कुरा अकाट्य हुन्छन
हाम्रा लागि / हामीले
गर्ने चिया गफ
हुन् या सिरियस
चिन्तन प्राय यिनै मेडियाले
बनाएको हुन्छ / हामी तर्क
- बितर्क गर्छौ यिनलाई आधार
बनाएर तर कहिल्यै
सोच्दैनौ यिनीहरुको यथार्थ धरातल
/ २/३ वटा
राष्ट्रिय मेडिया
हाउस लागे भने
अहिले हाम्रो देशमा
सेतो कालो हुन्छ
/ कालो उतिखेरै सेतो हुन्छ
/ अहिले आम मान्छेले
डाक्टर गोबिन्द केसी वा
लोकमान वा सुजाताका बारेमा
जे धारणा बनाएका
छन् ति सबै
मेडिया कै आधारमा
बनाएका छन् र
ति सबै
सत्य र तथ्य
परक छन् जस्तो
लाग्दैन / कति यथार्थ
वा कति मन
गढन्ते भनेर कसरि छुट्याउने
आम पाठकले ? कसरि
फिल्टर गर्ने सर्वसाधारण पाठकले
?
राज्यको चौथो अंग
भनेर चिनिने पत्रकारितामा
कुनै नियन्त्रण छैन
अहिले / मेडिया छाडा भएको
छ आजकल हाम्रो नेपालमा /अनलाइनमा
जसले जे लेखे
पनि हुने , ब्लगमा
जे लेखे पनि
हुने , जसको चरित्र
जसरि हत्या गरिदिए
पनि हुने, पत्रकार
भने पछि जे
मा पनि छुट
हुने प्रबिर्ती बढेको
छ / सायद त्यसैले
यो कहिले
दिल शोभासंग चिप्लिन्छ
, अनि कहिले अनुजाको
एक करोड काण्ड
मा चिप्लिन्छ अनि
कहिले सुमनसंग चिप्लिन्छ/ सत्य,
तथ्य र निस्पक्ष
समाचार पढेर आफ्नो
ज्ञानको क्षितिज फराकिलो बनाऊछु
भन्ने पाठक त
सधै बिचरा हुने
भयो हाम्रो नेपालमा
/ कहिले होलान हाम्रो मेडिया गर्व
गर्न लायक , भरोसा
गर्न लायक अनि
ढुक्क संग पढ्न
र पढाउँन लायक
?
No comments:
Post a Comment