अरु जीव के सोच्दा हुन् मनुष्यका बारेमा ?

युगौंदेखि हामीमाथि शासन गर्दै आएको,

यो पृथ्वीलाई आफ्नै मात्र ठान्ने,

दुनियाँमा कसैलाई नगन्ने,

यौटा अजिबको जीव बाहिर देखिदैन आजकल,

बगैचा चाहर्दैन, पाखापखेरामा घुम्दैन,

गाउ–शहर डुल्दैन,

के भो साँच्चै त्यसलाई ?

आजकल बिचरा उसलाई,

आफ्नै आँगन बिरानो भएको छ,

छिमेक प्रदेश भएको छ ,

नातागोता र सबै सम्बन्ध टाढिएका छन,

न कसैलाई  आफ्नोमा आउन दिन्छ,

न कसैकोमा जान हिम्मत राख्छ,

बरु आफ्नै जात देख्दा टाढा भाग्छ,

मुखमा मुकुण्डो लागाएर,

मलिन मुहार बनाएर,

पुकार गर्दै छ फर्काउन पूराना पलहरु ।

प्रकृतिलाई दोहन गरेर,

हाम्रा घरबस्ति मास्दै,

हाम्रा बास उढाउँदै,

भब्य महल बनाउँदै गर्दा,

कहिल्यै सोचेकोथ्यो त्यसले,

आफ्नालागि आफैले

घर नामको जेल बनाउदै छ भनेर ?

ति मनुवाहरुले के के गरेनन?

के के थुपार्न के के बेचेनन ?

ज्ञान बेचे, ईमान बेचे, विवेक बेचे ,

बेच्दा बेच्दै आफै  बेचिएर पनि

बेच्न हुने र नहुने सबै बेचे,

अनि आज ,

थुपारेका सबै कुरालाई छेउँमा राखेर,

छुन पनि डराउँदै, 

आज बाँच्नका लागि ,

मरिहत्य गरेर लागेका छन ।

युगौंपछि बल्ल आजकल,

यो पृथ्वी हाम्रो भएको छ,

जे भएको छ राम्रो भएको छ।

हावा स्वच्छ भएको छ,

कोलाहल शान्त भएको छ,

हामीलाई शान्ति भएको छ,

यौटा जीव जेलमा जाँदा,

हामी पशुपन्छी खुसि हुनपर्ने,

यो कस्तो अनौठो भएको छ ।